Latarnia Morska w Kołobrzegu
Latarnia morska w Kołobrzegu po raz pierwszy zaświeciła już w 1666 roku. Odbywało się to jednak okresowo, podczas oczekiwania na przypłynięcie statków. Na stałe, uruchomiono ją dopiero 200 lat później i palono na niej wówczas lampy Fresnela na olej rzepakowy, który dopiero w 1909 roku zamieniono na gazowe źródło światła. W 1945 roku, w czasie wojny latarnia morska została zniszczona, jednak wkrótce po tym ponownie ją odbudowano.
Po więcej informacji zapraszamy na Portal miasta Kołobrzeg
Dane techniczne latarni:
- Wysokość wieży – 26 m
- Wysokość źródła światła – 36,5 m n.p.m.
- Zasięg – 16 Mm (≅ 29,6 km)
- Typ światła – błyskowe, okres 3s
- Współrzędne geograficzne – 54° 11′ 17″ N, 15° 33′ 22″ E
„Po raz pierwszy światło zapalane dla celów nawigacyjnych pojawiło się w Kołobrzegu w 1666 roku. Wykorzystywano do tego celu wieżyczkę budynku zarządu portu. Światło to było zapalane tylko okazjonalnie w czasie zawijania statków do portu. W późniejszym czasie światło zapalano na falochronie.
W II połowie XIX wieku do wskazywania statkom drogi wykorzystywano, zasilaną olejem, lampę z soczewką Fresnela umieszczoną na wysokości około 8 m n.p.m. o zasięgu około 6 NM.
W 1899 roku wybudowano w technice ryglowej nowy budynek przeznaczony na stację pilotów, z wysoką na 25 m wieżą, wykorzystywaną jako latarnia morska. Zasięg tej latarni wynosił 8 Mm, a źródło światła znajowało się na wysokości 14 m n.p.m.
W 1909 roku lekki budynek ryglowy zastąpiono solidniejszą budowlą z cegły. Zasięg latarni wzrósł do 12 Mm, a zasilane gazem światło żarowe znalazło się na wysokości 25 m n.p.m.”
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Latarnia_Morska_Ko%C5%82obrzeg